Monique Kalkman

  Woont in Almere       Rolstoeltennis       Paralympics 1984 | 1988 | 1992 | 1996       Wereldkampioen 1992 | 1993 | 1994 | 1995 

‘Ik zal nooit opgeven tot de laatste bal gespeeld is’ 

Monique Kalkman-van den Bosch (56) woont in Almere. Als jong meisje droomde ze van de Olympische Spelen. De ziekte kanker en een dwarslaesie gooide op 14-jarige leeftijd roet in het eten. Ze werd rolstoel gebonden, maar dat weerhield haar niet haar droom te realiseren. Ze is als tweede Nederlander ooit, opgenomen in de internationale Tennis Hall of Fame, behaalde olympische titels met tennis en tafeltennis en is daarnaast de eerste speelster die in een golfrolstoel meespeelt in de NGF Golfcompetitie.  

Omdenken zit in Moniques bloed. ’Ik zag de Paralympische Spelen en vanaf dat moment dacht ik…wat kan ik wel en wat kan ik niet. Rolstoeltennis was er toen nog niet, dus toen ben ik gaan tafeltennissen. Na vijf jaar waaide rolstoeltennis over uit Amerika en pakte ik dat op. Daarmee beleefde ik wel mijn droom, maar dan paralympisch in plaats van olympisch, tot aan goud en wereldtitels toe. Het pad dat je beloopt, het bloed zweet en tranen, is exact hetzelfde. Maakt niet uit of je in een rolstoel zit of loopt. De bal is net zo rond, het racket hetzelfde, de lol is hetzelfde en de beloning die je voelt bij een gouden medaille ook.’  

Nooit opgeven
Monique’s succes komt voort uit haar vechtersmentaliteit en wilskracht; ’ik zal nooit opgeven tot de laatste bal gespeeld is’. Net voor de Spelen van Barcelona veranderde ze haar spel. Voordat je beter wordt, word je eerst slechter. Toch koos Monique bewust voor deze strategie en dat pad is beloond met 2 gouden medailles. ’Dat was de icing op de cake.’ Monique stopte in 1997 met topsport. ‘Tijdens mijn laatste jaren van mijn sportcarrière heb ik al aan mijn maatschappelijke carrière gewerkt. Ik ben voor mijn sponsor gaan werken en als marketeer ontwikkel ik concepten voor dienstverlening van een hulpmiddelenbedrijf. Ze voelt zich als 50-plusser fysiek heel goed: ‘Ik hand-bike en ik golf heel actief. Helaas dit jaar door Corona zonder toernooien. Daarnaast tennis ik 2x in de week en ik fitness. Dat is het mooie aan Flevoland, er is hier volop de ruimte om te sporten.’ 

Gezond genieten
Gezond en fit blijven is voor Monique erg belangrijk. Ze sport en eet gezond. ’In het begin van Corona liet ik dat even los om met de familie thuis te genieten, maar pak nu de oude draad weer op om mijn eigen voedingspatroon te volgen. Geen snelle suikers, nauwelijks koolhydraten, veel groenten uit eigen tuin, veel eiwitten, weinig vlees en vette vis. Dan heb ik veel meer energie en kan ik helderder denken’. 

Geen beperking 
Monique ziet haar rolstoel geenszins als beperking om te sporten. ’Je moet wel extra drempels overwinnen, maar sporten an sich maakt niet uit. Een mobiliteitsbeperking kan heel goed opgelost worden door de juiste technische hulpmiddelen. Je kan bijna iedere sport beoefenen, je kan in je dagelijks leven prima zelfstandig zijn zolang je rolstoel maar goed is en je genoeg ruimte hebt. Ik rij zelf auto, ik fiets, thuis doe ik nagenoeg alles zelf. Zo is er voor alles een oplossing’.