Céline van Gerner

  Emmeloord       turnen       Olympische Spelen 2012 | 2016       Diverse WK's deelgenomen       Diverse EK's deelgenomen       Nederlands Kampioen 2009 | 2011 | 2012 | 2018
 

‘Met turnen komen mijn drijfveren samen’

Céline van Gerner (26) uit Emmeloord behoorde maar liefst zeventien jaar tot de top van de internationale turnwereld. Van de eerste NK-medaille als tiener tot brons op het EK: Céline kijkt terug op een glansrijke topsportcarrière. Een leven lang sport en bewegen.

Op haar zevende zette Céline de eerste turnstapjes. ‘Ik had mijn zwemdiploma’s gehaald en ik mocht van mijn ouders een sport kiezen.’ De kleine Céline trainde bij ODI in Emmeloord, in een gymzaaltje. ‘Waar we zelf de toestellen moeten opzetten en afbreken.’ Ze rolde er langzaam in en voelde zich altijd gesteund door Flevoland. ‘De mensen die er wonen zijn heel begaan, zonder opdringerig te zijn. Zo van: heel knap wat je allemaal doet, maar we verwachten het niet van je. Ik houd van die nuchterheid van Flevolanders.’

Uitlaatklep
‘Sport is en blijft een uitlaatklep. Ik kon thuis heel druk zijn en hoe meer ik trainde, hoe rustiger ik werd. Dat merk ik nu nog steeds trouwens; maar ik krijg er ook energie van. Dus als ik een keertje geen zin heb, ga ik vaker wel dan niet. Turnen doe ik niet meer, maar ik vind het nog steeds interessant hoe een mens kan bewegen. Ik daag mijzelf hierin nog wel steeds uit. Want ik weet welk effect sporten op me heeft.’ En dan vooral turnen. ‘Ik ben van nature heel nieuwsgierig en ik wil mezelf altijd blijven ontwikkelen. Dat zijn mijn grote drijfveren en die komen in het turnen goed naar voren, omdat je goed de stapjes ziet die je maakt. Met zoveel onderdelen en oefeningen raakte ik niet uitgeleerd. Als dan bijvoorbeeld de handstand lukte, werd mijn volgende doel om die met kaarsrechte heupen te doen.’

Historisch record
Op de Olympische Spelen in Londen (2012) kwam alles samen. ‘Ik wilde zó graag laten zien wat ik kon, maar dat is met turnen door de druk en spanning vaak lastig.’ Het lukte: ze werd twaalfde in de meerkamp. Een historisch prestatie. ‘Dat moment voordat je begint, wachtend op het podium waarop de turntoestellen staan, is zenuwslopend. Dan giert de adrenaline door je lijf!’

Thuis in Emmeloord, op dat nieuwe land, komt ze tot rust. ‘Hoe dieper ik de polder in rijd hoe meer ik het merk. Ook al heb ik mijn turncarrière beëindigd: ik ben nog steeds de hele dag druk met mijn ‘nieuwe’ leven vorm te geven. Dan is superfijn om een rustige wereld in te rijden.’