Paralympisch kampioen - Bo Kramer

Paralympisch kampioen - Bo Kramer

“Rolstoelbasketbal is een cadeautje voor mij”

Rolstoelbasketbalster Bo Lisa Kramer werd in de zomer van 2021 olympisch kampioen met het Nederlandse team. Een gouden medaille die ontzettend veel voor haar betekent. Kramer wilde aanvankelijk graag profvoetballer bij Ajax worden, maar op 11-jarige leeftijd kreeg ze de diagnose botkanker. Voetballen was niet meer mogelijk. Kramer ging niet bij de pakken neerzitten en zocht nieuwe uitdagingen. Tijdens een paralympische talentendag, georganiseerd door het NOC*NSF, startte Kramer met rolstoelbasketbal.

Helemaal onbekend met het aangepast sporten was Kramer overigens niet. Haar vader is als assistent bondscoach verbonden aan de Nederlandse zitvolleyballers en bij Allvo Almere had Bo al enkele keren meegedaan aan zitvolleybal. Maar die sport ‘greep’ haar niet meteen. Haar vader wees Bo erop dat er een paralympische talentendag in Amsterdam georganiseerd werd waar ze ook andere sporten kon proberen en dus ging de piepjonge Bo daarheen. “Ik heb rolstoeltennis gedaan en allerlei andere sporten geprobeerd, maar toen ik op het basketbalveldje kwam, werd ik meteen enthousiast: dit is een leuke sport! Dat was echt liefde op het eerste gezicht.” 

Adrenalinebommetje

En die liefde duurt voort tot op de dag van vandaag. Kramer werd al snel opgemerkt door Jong Oranje en bouwde gestaag aan een mooie carrière. Nog steeds staat Kramer aan de top van rolstoelbasketbalsport en wint bijna jaarlijks hoofdprijzen in die sport. De passie spat er nog altijd in elke wedstrijd vanaf, want als Bo ergens aan begint dan wil ze er ook echt het maximale uithalen: “Als ik het veld opga, dan komt er altijd een adrenalinebommetje los bij mij.”

Europees-, wereld- en paralympisch kampioen

Die adrenalinestoot ging ook door Kramer heen toen de Paralympische finale voorbij was en de gouden plak voor het Nederlandse rolstoelbasketbalteam een feit was. “Daar doe je het allemaal voor. Soms besef ik het nog steeds niet, maar dan kijk ik naar de gouden medaille en weet ik zeker dat het echt is allemaal. Na de Spelen heb ik vier weken echt even rust genomen om fysiek en mentaal te herstellen. In die tijd heb ik veel teruggedacht aan het begin van mijn carrière, aan de tijd in Almere en al die keren dat ik vanuit huis naar de trainingen ging om beter en beter te worden. Die periode was misschien wel de moeilijkste van allemaal. Mijn gezondheid liet mij in de steek, profvoetballer worden kon ik voorgoed vergeten en moet je proberen het plezier in sport weer terug zien te krijgen. Het rolstoelbasketbal is voor mijn een cadeautje na een periode met heel veel pijn en verdriet. En toevallig ben ik ook nog eens zo goed in deze sport dat ik in het Nederlands team mag zitten en daarmee Europees kampioen, wereldkampioen en paralympisch kampioen ben geworden is natuurlijk wel echt bizar.”

“Dankbaar voor de steun vanuit Sportservice Flevoland”

Hoewel Bo Kramer al op vrij jonge leeftijd de provincie verlaten heeft, voelt Flevoland voor haar nog steeds als thuis. “Toen ik net begon met rolstoelbasketbal kwam ik in allerlei talentteams en kwam ik ook in contact met Sportservice Flevoland. Die hebben mij direct steun aangeboden door met mijn school – het Helen Parkhurst College- regelingen te treffen, in contact brengen met krachttrainingscentra in Almere en sponsormogelijkheden vanuit het bedrijfsleven. Ik sportte dan wel niet in Flevoland, omdat daar nou eenmaal geen rolstoelbasketbalvereniging was, maar ik heb tot mijn achttiende wel altijd alle steun ontvangen om mijn talent te kunnen ontwikkelen. Daar ben ik Sportservice wel heel erg dankbaar voor.” 

Omarmd

Haar moeder en zus wonen nog steeds in Almere, waardoor ze nog regelmatig in de provincie te vinden is. “Enkele weken na de paralympische finale in Tokyo ben ik nog teruggegaan naar mijn oude basisschool in Almere. Door dit soort momenten blijf ik automatisch heel erg verbonden met mijn roots. En dat vind ik wel heel erg leuk. Ook al woon ik al best wel lang niet meer in Almere, het voelt echt alsof ik omarmd ben door de mensen in Almere en Flevoland.”

Volwaardige sport 

“Voor mezelf ben ik nog dezelfde Bo als een paar jaar geleden, maar het is onwijs leuk dat ik hier nog zo enorm gewaardeerd wordt. Ik zie ook dat Flevoland in haar campagnes olympisch en paralympisch op een gelijkwaardige manier behandelen. Daarmee worden sporten als rolstoelbasketbal genormaliseerd en dat is nog het allermooiste aan Flevoland en Sportservice Flevoland: aangepast sporten wordt gezien als een volwaardige sporttak. En als mijn prestaties daar ook maar iets aan bijgedragen hebben, dan ben ik daar supertrots op.”